W 382. odcinku zawędrujemy aż do Jerozolimy, gdzie przypatrywać będziemy się uważnie flagom łopoczącym na wietrze, zajrzymy na słynny "most szpiegów" oraz dowiemy się, dlaczego stolica Łotwy nie ma metra...
Zdjęcie zostało zrobione podczas uroczystości koronacji króla Jerzego VI Windsora w maju 1937 roku. Ponieważ Jerozolima była wówczas częścią Imperium Brytyjskiego, flagi Wielkiej Brytanii powiewały wówczas nad całym miastem.
Jednocześnie w Hotelu Fast mieścił się niemiecki konsulat. Swastyka była flagą III Rzeszy w latach 1933-1945, więc nikogo nie dziwiło, że była eksponowana na fasadzie budynku przed wybuchem II wojny światowej.
McTrain - jak bywa nieoficjalnie nazywany - miał swój początek w 1992 r. Właśnie wtedy Deutsche Bundesbahn postanowiły sprawdzić, jak będzie radził sobie catering McDonald's na trasach długodystansowych. W tym celu sieć restauracji wyremontowała dwa wagony restauracyjne tak, aby były dostosowane do jej potrzeb. Zainstalowano w nich frytkownice, ekspresy do kawy, dystrybutory z napojami gazowanymi czy podgrzewacze wody. Całe zaplecze kuchenne miało zajmować ponad połowę wagonu.
Pasażerowie pierwszej i drugiej klasy mogli składać zamówienia u kelnerów przechodzących przez wagony lub bezpośrednio w wagonie restauracyjnym, który oferował 27 miejsc siedzących oraz osiem stojących.
Pomimo popularności restauracji McDonald's, wagon McTrain nie radził sobie za dobrze. Nie wszystkim odpowiadało "śmieciowe żarcie" i liczba składanych zamówień była o wiele mniejsza niż zakładano. Wagon McDonald's pobierał dwa razy więcej prądu niż inne wagony restauracyjne, poza tym kwestie logistyki i zaopatrzenia były koszmarnie trudne.
DB porzuciło McTrain w 1995 roku.
Torgsin (Ogólnozwiązkowe Stowarzyszenie Handlu z Cudzoziemcami) to radziecka organizacja, która początkowo obsługiwała tylko gości z zagranicy. Jednakże bardzo szybko zmieniono "strategię biznesową" i również obywatele radzieccy mogli kupować bez limitów w sklepach Torgsina towary (głównie spożywcze) za złoto, srebro i kamienie szlachetne.
Od 1929 do 1935 roku w ZSRR obowiązywał sztywny system reglamentacji dystrybucji żywności, co postawiło wielu mieszkańców tego kraju przed realnym zagrożeniem głodem. Jednocześnie w szerokiej sieci sklepów Torgsin każdy obywatel radziecki mógł swobodnie wymieniać swoje „wartości walutowe” (złoto, srebro, kamienie szlachetne, antyki, gotówkę) na żywność lub inne dobra konsumpcyjne. W 1933 r. produkty spożywcze stanowiły 80% wszystkich towarów sprzedawanych w Torgsin, a tania mąka żytnia stanowiła prawie połowę całej sprzedaży. Ceny sprzedawanej żywności były mocno zawyżone, np. cena mąki w Torgsin była trzykrotnie wyższa niż jej światowa średnia cena rynkowa.
Przyjmowano złoto we wszystkich formach: kruszce, złom, monety, biżuteria i dzieła sztuki. Podczas wyceny jakikolwiek kawałek złota był często łamany lub demontowany, a jego rzeczywista wartość nie była brana pod uwagę.
Sieć Torgsin została zlikwidowana w 1936 roku po zlikwidowaniu systemu kartkowego.
Obok Roosevelta stoją figury Indianina i Afrykanina. W ostatnim czasie wokół rzeźby pojawiło się sporo kontrowersji, głównie z uwagi na powiązania z kolonializmem i dyskryminacją rasową. 21 czerwca 2020 r. prezes Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej ogłosiła, że usunie pomnik.
W latach 1946–1958 atol Bikini był miejscem prowadzenia przez Stany Zjednoczone ponad dwudziestu prób z bronią jądrową, w tym detonacji największej amerykańskiej bomby wodorowej (pod kryptonimem Castle Bravo).
Na czas prób jądrowych mieszkańcy Bikini zostali przeniesieni na atol Rongerik, skąd powrócili na swój rodzimy atol na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. W 1978 roku jednak ponownie ich przesiedlono, tym razem na wyspę Kili, z uwagi na utrzymujące się skażenie gleby promieniotwórczym cezem, który wchłaniany przez palmy kokosowe stał się przyczyną chorób nowotworowych wśród mieszkańców wyspy, dla których orzech kokosowy stanowił podstawę diety. Skażenie pożywienia było także przyczyną większej umieralności wśród niemowląt. Za uszczerbek na zdrowiu mieszkańców Bikini rząd USA wypłacił odszkodowania w wysokości około 100 milionów dolarów.
Podjęto także operację oczyszczania atolu, podczas której zebrano około 300 000 m³ radioaktywnej gleby. Organizacje ekologiczne nie mają dostępu do dokumentów zawierających dane z informacją, dokąd tę ziemię wywieziono...
Shindo Renmei była organizacją terrorystyczną złożoną z japońskich imigrantów. Działali w stanie São Paulo w Brazylii w latach czterdziestych XX wieku. Członkowie SR odmawiali przyjęcia do świadomości faktu, że Japonia podpisała 2 września 1945 roku akt bezwarunkowej kapitulacji Cesarstwa Japonii, kończący II wojnę światową.
Gdy w 1942 roku Brazylia opowiedziała się po stronie aliantów, przebywających na jej terytorium Japończyków starano się odciąć od wszelkich informacji dotyczących losów wojny. Przechwytywano korespondencję, zabierano im odbiorniki radiowe, zabraniano im osiedlać się na terenach przybrzeżnych. Shindo Renmei uważali, że przegrana Kraju Kwitnącej Wiśni to tylko amerykańska propaganda, a ich celem i honorem jest dalsza walka i śmierć za cesarza Japonii.
Niektórzy z jej najbardziej fanatycznych członków, tzw.
Kachigumi, używali przemocy wobec tych, którzy pogodzili się z przegraną, tzw.
Makegumi. Shindo Renmei zabili co najmniej 23 Japończyków zamieszkujących Brazylię i ranili 147 kolejnych.
Model Isetta był produkowany z przeznaczeniem na rynek europejski oraz amerykański. Pierwowzór BMW Isetta został odkryty przez wysłannika BMW w salonie samochodowym w Genewie w 1954 roku. Zarząd BMW postanowił odkupić licencję od firmy Iso i wyposażyć pojazd we własną jednostkę napędową pochodzącą... z motocykla. Produkcję Isetty zakończono w 1962 r. Wyprodukowano 161 728 egzemplarzy.
W latach 70. XX wieku rozpoczęto projektowanie metra dla Rygi, stolicy Łotwy. Podziemną kolej budowano w Związku Radzieckim tylko w miastach milionowych, jednak dla Rygi zrobiono wyjątek (który spotkał też Tbilisi i Erywań). Argumentami były trzecia pozycja Rygi pod względem wskaźnika przejazdów transportem publicznym na jednego mieszkańca oraz położenie w sąsiedztwie Rygi wielkiego nadmorskiego kurortu Jurmała (którego nazwa po łotewsku oznacza brzeg morski).
Jednak gdy projekty były już prawie gotowe, w 1988 roku rozpoczęły się masowe protesty przeciwko budowie pod hasłem METRO – NĒ! W przypadku Rygi warto przywołać stosowane wtedy argumenty: zagrożenie dla historycznego centrum miasta, przybycie dużej liczby niełotewskich budowniczych metra z rodzinami (obawa przed większą rusyfikacją miasta), brak ekonomicznego uzasadnienia, nieuwzględnienie potrzeb osób niepełnosprawnych i przewidywane zatłoczenie obszarów wokół przyszłych stacji.
Ostatecznie metro nigdy w Rydze nie powstało, projekt upadł wraz z rozpadem Związku Socjalistycznym Republik Radzieckich.
Wymiana agentów na moście Glienicke między Berlinem Zachodnim a Poczdamem: mercedes należący do prawnika NRD Wolfganga Vogela (z przodu) i samochód służbowy Lincoln należący do Francisa Meehana, ambasadora USA w NRD, po przybyciu na most Glienicke.
W 1985 roku dokonano ciekawej wymiany z Polakami w rolach głównych. 12 czerwca 1985 roku, po 1444 dniach więzienia i kilku latach negocjacji, Amerykanie przywieźli kapitana Mariana Zacharskiego na most Glienicke, a wraz z nim trzech agentów krajów bloku wschodniego. W zamian za tę czwórkę Wschód przystał na zwolnienie 25 oskarżonych o szpiegostwo na rzecz USA, w tym pięciu Polaków: Leszka Chrósta, Norberta Adamaschka, Jacka Jurzaka, Bogdana Walewskiego i najsłynniejszego w tej grupie, mistrza olimpijskiego w szermierce Jerzego Pawłowskiego.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą