Rzecz w tym, że nie będzie łatwo. Mimo że wampiry występują w podaniach i legendach od tysięcy lat, ich istnieniu przeczy nawet matematyka. Pewien profesor postanowił zweryfikować szanse na istnienie wampirów przy pomocy prostych w gruncie rzeczy obliczeń. Przyjęto założenia, że wampiry żywią się krwią nie częściej niż raz na miesiąc, a każda ofiara po ugryzieniu sama staje się wampirem. Wystarczyłoby dwa i pół roku, by cała światowa populacja zapałała żądzą krwi i nieuleczalnym wstrętem do czosnku.

#2.

Mimo to cała legenda o wampirach nie wzięła się oczywiście z niczego - a jednego ze źródeł upatruje się w występowaniu porfirii. To grupa chorób cechujących się typowo wampirzymi objawami, takimi jak wrażliwość na światło, uwydatnione kły czy dziwne zachowania. Żeby było jeszcze zabawniej, spożycie czosnku - ze względu na zawartą w nim allicynę - powiększa objawy. Na porfirię cierpieć miał Wład Palownik, szerzej znany jako Drakula, a także… Vincent Van Gogh (choć tego ostatniego akurat o wampiryzm raczej nie posądzano).

#3.

Cała idea istnienia wampirów nie należy do szczególnie poważnych, ale niektóre mity jakie wokół niej powstały zasługują na wyróżnienie. Starożytni Grecy na przykład mieli własną teorię wyjaśniającą skąd brały się wampiry - mianowicie przeobrażali się w nie… rudzi zmarli (jakby mało było rudym nieszczęść!). W niektórych kulturach uważano, że wszystkie wampiry uwielbiają liczyć. Goniącemu wampirowi można było rzucić garść ryżu, bo ten natychmiast przerwałby pościg na rzecz liczenia ziarenek.

#4.

Każda kultura, w tym popkultura, ma własne wyobrażenie o tym, jak wyglądają wampiry. Pod względem kreatywności w tym zakresie nic nie przebije Malezyjczyków, którzy dostrzegli w wampirach niewielkie stworzenia… wwiercające się w ludzkie mózgi, by nakłaniać ich do… rozmawiania o kotach. Z kolei w niektórych miejscach Ameryki Południowej wierzy się, że wampir to ktoś, kto kradnie ludzki tłuszcz i sprzedaje go północnoamerykańskim producentom mydła. Co kraj, to obyczaj, naprawdę.

#5.

Za to w Polsce na przełomie XVII i XVIII wieku zmarłych, których podejrzewano o wampirze skłonności, grzebano na wszelki wypadek z sierpem na szyi, co miało zapewne uniemożliwić umarlakowi wydostanie się na powierzchnię. Powszechnie stosowano osinowe kołki, którym przebijano wampira, by skutecznie pozbawić go życia. Było to modne zarówno w XIII-wiecznej Bułgarii, jak i… XXI-wiecznej Serbii. W 2007 roku pewna grupa włamała się do grobu Slobodana Milosevica z kołkiem, by uniemożliwić byłemu prezydentowi powrót na ziemię pod postacią wampira.

#6.

Prostytutki na całym świecie nie mają dobrej prasy. Imputuje im się, nierzadko zresztą słusznie, roznoszenie różnych dolegliwości, których nie wypada posiadać dżentelmenowi. Hindusi idą o krok dalej, sugerując prostytutkom nawet wampiryzm. W niektórych częściach Indii wierzy się, że prostytutki-wampirzyce zjawiają się nagie w środku nocy w domu mężczyzny, by wysysać krew z jego palców. W sumie to nie rozumiem, czemu akurat z palców…

#7.

Osinowy kołek, światło dzienne, ziarnka ryżu - sposobów na pokonanie wampirów miało być wiele, wśród nich zaś króluje czosnek. Stosowany zarówno profilaktycznie, jak i doraźnie. Czosnek ma działanie antybiotyczne, a ponieważ wampiryzm uważano za chorobę, sądzono też, że uda się przegonić ją czosnkiem. Inna z teorii mówi, że czosnek trafił na wampiry per analogiam. Skoro odstrasza komary, które wysysają krew, to musi działać identycznie na wampiry, mające takie same upodobania.

Źródła: 1, 2, 3