Ponieważ jak na ówczesne czasy samochód był bardzo drogi (nawet wliczając zniżki pracownicze), Michael zdecydował się na zakup totalnie podstawowej wersji. Klimatyzacja czy elektryczne szyby? Zapomnij. Dziś jest to w standardzie dla większości aut, jednak wtedy były to ekstra dodatki i do tego słono trzeba było za nie zapłacić. Poduszki powietrzne to także zbyt drogi luksus. Jedynymi luksusami były elektrycznie sterowany szyberdach, zagłówki tylne, środkowy podłokietnik, zamek centralny i radio.


Silnik to najprostsza jednostka Diesla o pojemności 2.0 litra i mocy szalonych 75 KM. Przez wielu jest uważany za silnik nie do zajechania. Średnie zużycie paliwa podczas 25 lat wyniosło 6 l/100 km. Skrzynia biegów - manualna.


Właściciel potwierdza opinię o silniku - w ciągu jego eksploatacji ani razu nie odmówił posłuszeństwa. Za to padło coś innego. 16 listopada 2003 roku przy przebiegu 445 000 km posłuszeństwa odmówiło sprzęgło, które zużyło się dokumentnie. I to był jedyny raz, kiedy auto musiało korzystać z pomocy lawety. Michael wymienił także drzwi, które przerdzewiały. Kupił je ze złomowanego auta, które było w tym samym kolorze co jego.


Michael ogranicza się do podstawowych serwisów. Nie dba przesadnie o auto i jak mówi, często nawet zapomina go umyć. Przeglądy robi zgodnie z wytycznymi producenta. Zawsze na oryginalnych częściach. Olej wymienia na czas. Do tej pory, jak policzył, przez 25 lat wydał 58 000 euro na serwisy i obsługę samochodu (wliczając w to holowanie i wymianę sprzęgła w ASO) oraz 53 000 euro na paliwo. Zapytany, czy nie myśli o nowym aucie odpowiada: "Oczywiście", po czym dodaje "...że nie". Najpierw koledzy się śmiali, że zrobię nim pół miliona kilometrów, teraz nawet nie mają sił żartować - mówi Michael.