#1.

Jedyne bitwy, o które warto walczyć z małymi dziećmi, to te związane z bezpieczeństwem. Chcesz tarzać się w błocie i jeść tylko Doritos przez trzy tygodnie? Proszę bardzo. Zamierzasz włożyć strój księżniczki lub strój kąpielowy i czapkę narciarską do sklepu spożywczego? No dalej. Wychowuję dzieci od 18 lat, w różnym wieku i o różnych osobowościach. Po prostu wiem, że nie warto poświęcać energii na walkę z nimi, jeśli nie wpływa to na ich bezpieczeństwo lub bezpieczeństwo innych osób wokół nich.

#2.

Czasami naprawdę chcę, żeby wszyscy w moim domu zostawili mnie k**wa w spokoju.

#3.

Moja córka żyje na brokułach i frytkach. Kąpię ją dwa razy w tygodniu. Zęby myje raz dziennie. Dużo przy niej przeklinam. Wszystkie jesteśmy wspaniałymi mamami... ale mamy po prostu swój własny, niepowtarzalny styl.

#4.

Pozwalam moim dzieciom jeść tyle bekonu i jajek, ile chcą. To czasem baaardzo dużo.

#5.

Nie obchodzi mnie, co je moje dziecko. To znaczy, zależy mi. STARAM SIĘ. Ale walka z nim o jedzenie jest dla mnie bardzo wyczerpująca. W kwietniu skończył 3 lata i wiecie co? Otrzymuje prawie wszystkie ważne witaminy/składniki odżywcze z koktajli. Cukinię i marchewkę chowam w chlebku bananowym. Szpinak jest bez smaku w koktajlach. Je makaron. Przez większość czasu odmawia warzyw. Zje kurczaka, jeśli jest smażony lub w formie nuggetsów, ale nie je żadnego innego mięsa i w żaden inny sposób. Jeśli moje dziecko będzie siedzieć i jeść cały bochenek chleba, naprawdę mnie to już nie obchodzi. Dbam o jego spożycie cukru. To wszystko.

#6.

Codziennie oglądam głównie jakieś programy „dla dorosłych” z moim czterolatkiem. Wstępnie sprawdzam odcinki (i czasami pomijam sceny), aby nie widział nic zbyt oburzającego, ale w tym momencie jego ulubionymi programami są np. Futurama i Simpsonowie.

#7.

Moje maluchy mają nieograniczony czas przed telewizorem. W sensie, TV zawsze jest włączony. Potrzebowałam tego hałasu w tle i odwrócenia uwagi, kiedy byłam sama w domu z bliźniakami, a teraz stało się to częścią naszego życia.

#8.

Rzadko myję włosy moim dzieciom. Kąpię je codziennie, ale nie za każdym razem myję im włosy.

#9.

Mój mąż sprząta dom, podczas gdy ja karmię piersią moje dziecko przed snem. Prawie zawsze leżę obok córki trochę dłużej i scrolluję sobie coś na telefonie i cieszę się jej obecnością. Czekam, aż usłyszę, że mąż skończył sprzątać, wtedy wiem, że nie muszę pomagać.

#10.

Oreo lub brownie na śniadanie około 3-4 dni w tygodniu. Nie jest to warte nerwów i kłótni o to, co musi zjeść. Nadrabiamy to innymi posiłkami i zazwyczaj córka nie prosi mnie o żadne inne słodycze przez resztę dnia. Poza tym wolę, żeby zjadła cukier wcześniej w ciągu dnia niż wieczorem, po kolacji, przed snem.

#11.

Nie ograniczam czasu przed ekranem i nie czuję się winna. Nie obchodzi mnie, co jedzą moje dzieci, ważne, że nie chodzą głodne. Nie obchodzi mnie, czy jedzą słodycze. Gdy moja córka będzie się nimi objadać i w rezultacie będzie ją bolał brzuch, to ma nauczkę, że tak się dzieje, gdy nie ma umiaru w jedzeniu słodyczy. Jeśli nie wychodzimy z domu, nosimy piżamę, moja córka będzie nosić tę samą koszulę nocną przez wiele dni, w zależności od tego, co aktualnie lubi nosić. Czeszę jej włosy po prysznicu i do szkoły, ale poza tym nic na siłę – nie musi ładnie wyglądać w domu.

#12.

Moja córka zaczęła popijać moją kawę w wieku 13 miesięcy. Teraz ma 6 lat. Jeśli prosi o kawę mrożoną, gdy robię własną, też jej ją robię.

#13.

Gramy razem w mnóstwo gier wideo. Oboje mamy Switcha i uwielbiamy go. Nauczyłam ją grać w Animal Crossing, a ona uczy mnie gry w Minecrafta. Czasami gramy przez kilka godzin bez przerwy. Ale żeby nie było – mamy też gigantyczną zjeżdżalnię wodną i inne atrakcje na podwórku, więc ma mnóstwo ćwiczeń na świeżym powietrzu.

#14.

Nigdy nie kazałam jej nosić spodni w domu, chyba że mieliśmy gości. Do dziś jej ulubionym ubraniem jest koszulka i bielizna. Śpi też ubrana w ten sposób.

#15.

Mój syn spał w naszym łóżku do 13. roku życia. Czasami, kiedy przyjeżdża do nas w odwiedziny (ma teraz 23 lata i świetnie sobie radzi w życiu), nadal kładzie się ze mną w łóżku i czyta lub ogląda filmy. Obozuje również w naszym łóżku (po mojej stronie), kiedy mnie nie ma, więc myślę, że po prostu lubi nasze łóżko.

#16.

Żałuję, że mam najstarsze dziecko. Syn zrujnował mi życie i utknęłam w piekle, którego nigdy dla siebie nie chciałam. Żyję nadzieją jest to, że odejdzie z domu w wieku 18 lat.

#17.

Pozwalam mojemu 15-latkowi pić. Czasami. Z rodziną i podczas jedzenia. Jeśli ja – lub moja mama – ugotujemy pełne, wyszukane danie i wszyscy usiądziemy z butelką wina, może wypić do posiłku maksymalnie kieliszek.

#18.

Pozwoliłam mojemu synowi spać na brzuchu, zanim był w stanie sam się przewrócić się na bok, gdy miał 5 miesięcy. Po prostu nie chciał spać w inny sposób.

#19.

Mój 11-latek nie ma ograniczeń dotyczących pory snu ani czasu spędzanego przed ekranem (ma ograniczenia dotyczące witryn/aplikacji).

#20.

Naprawdę nienawidzę bawić się z moim dzieckiem. Nie chcę bawić się Barbie ani kucykami. Potrafię majsterkować, malować, układać puzzle, tańczyć, ale nienawidzę tych dziecięcych zabaw i wyobrażania sobie czegoś.