#1. Fritz Von Opel i jego RAK.2, 1928 rok.

Von Opel był wnukiem Adama Opla, założyciela firmy Opel Automobile Company. Fritz zbudował swój pierwszy samochód rakietowy na początku 1928 roku i nazwał go „RAK.1”. 15 marca tego samego roku osiągnął na nim prędkość maksymalną zaledwie 75 km/h, ale udowodnił, że koncept paliwa rakietowego ma swoją przyszłość. Niespełna dwa miesiące później zaprezentowano RAK.2.
23 maja 1928 roku, o godzinie 10:00, w obecności 3000 widzów, na torze Avus w Berlinie, RAK.2 rozpędził się do prędkości 230 km/h. Przy okazji kierowca publicznie dowiódł, że napęd rakietowy jest nie tylko potężny, ale możliwy do opanowania.
Na fali berlińskiego sukcesu Fritz von Opel kontynuował swoje eksperymenty. Jeszcze w tym samym roku kupił od Alexandra Lippischa szybowiec o nazwie „Lippisch Ente” ( Kaczka Lippischa) i dołożył do niego silniki rakietowe, tworząc 11 czerwca 1928 roku pierwszy na świecie samolot rakietowy.
23 czerwca 1928 roku ustanowili nowy rekord prędkości pojazdu szynowego, osiągając 256 km/h rakietową drezyną Opel RAK 3.
Wkrótce potem Wielka Depresja położyła kres rakietowym eksperymentom Opla, a firma skoncentrowała swój potencjał rozwojowy na projektowaniu pojazdów.

#2. Motocykl dla dwojga, Paryż, 1922 rok.

#3. Zamach bombowy na Wall Street i Broad Street w Nowym Jorku, w którym zginęło 38 osób, a setki zostało rannych, 16 września 1920 roku.

Bomba była ukryta w powozie konnym. Została umieszczona na Wall Street pod nr 23, gdzie siedzibę miał bank JP Morgan. Składała się z 45 kg dynamitu i 230 kg gwoździ i drobnego złomu. Świadkowie twierdzili, że kierowca powozu uciekł, zanim doszło do eksplozji. Eksplozja uśmierciła 30 osób na miejscu, kilka zmarło w szpitalach. 143 osoby zostały poważnie ranne. Ucierpiało poważnie biuro banku JP Morgan. Był to pierwszy atak terroru w historii Nowego Jorku.

#4. W trzeciej dekadzie XX wieku Australia wprowadziła dodatkowe zdjęcia do kartoteki policyjnej. Zatrzymani przestępcy mogli pozować tak, jak tylko chcieli. To Sidney Patrick „Baccarat King” Kelly, Centralny Posterunek Policji w Sydney, 25 czerwca 1924 roku.

#5. Zdjęcie z pierwszego ślubu Normy Jeane Mortenson, 1942 rok.

Mała Norma Jeane była wychowywana tylko przez swoją matkę. Ojca nie poznała nigdy, nie ma zresztą 100-procentowej pewności, kto nim był. W połowie lat 30. trafiła do sierocińca, z którego na kilka lat trafiła do rodziny zastępczej. Gdy w 1942 roku przybrani rodzice postanowili wyjechać za pracą, przed 16-letnią Normą stanęła wizja powrotu do sierocińca. Żeby jej uniknąć, 19 czerwca 1942 roku wyszła za mąż za robotnika Jamesa Dougherty'ego. Po ślubie rozpoczęła pracę w fabryce na 10-godzinnych zmianach. Tam właśnie wypatrzył ją fotograf, który wykonał jej pierwsze zdjęcia i namówił, żeby rozpoczęła karierę modelki. W 1946 roku rozwiodła się z Doughertym i przyjęła swoje nowe, artystyczne nazwisko – Marilyn Monroe.

#6. Frank Sinatra i Dean Martin na premierze film Ocean's 11 w Las Vegas, 1960 rok.

#7. Plac zabaw w Parku Gorkiego, Moskwa, 1937 rok.

#8. Pracownicy indyjskiego Narodowego Komitetu ds. Badań Kosmicznych, który w 1969 roku przemianował się na Indyjską Organizację Badań Kosmicznych (ISRO), transportują część rakiety na rowerze, 1963 rok.

#9. Zamieszki na ulicach Paryża, maj 1968 roku.

Maj 1968 to ogólna nazwa rozruchów i protestów społecznych rozgrywających się we Francji pomiędzy majem a lipcem 1968 roku. Zapoczątkowały je protesty studenckie, których bezpośrednią przyczyną było usunięcie przez policję demonstrantów z okupowanego wydziału paryskiej Sorbony. Protesty te doprowadziły do kilkutygodniowego strajku powszechnego, który sparaliżował cały kraj. Z biegiem czasu do studentów przyłączyli się robotnicy, a następnie także inne warstwy społeczeństwa. Ostrze protestów skierowane było przede wszystkim przeciwko rządom konserwatywnej partii Charlesa de Gaulle'a, a w szerszym polu przeciwko kapitalizmowi, imperializmowi i tradycjonalistycznemu społeczeństwu.

#10. James Earl Jones podczas sparingu z Muhammadem Alim, 1968 rok.

#11. Marga Goranova, ocalała z masakry w Bataku w Bułgarii, przed kościołem, w którym dokonano rzezi, z tabliczką „Pozostałości z 1876 roku”. Fotografia wykonana w 1927 roku.

W 1876 roku wybuchł w Bułgarii gwałtowny ruch niepodległościowy, którego dążeniem było wyrwanie się spod okupacji osmańskiej. Zdecydowano, że Batak stanie się jednym z głównych ośrodków planowanego powstania. Dzień po wybuchu powstania kwietniowego, 21 kwietnia 1876 roku, w domu Petyra Goranowa odbyło się zebranie aktywistów komitetu powstańczego, a 22 kwietnia Batak przyłączył się do insurekcji.
30 kwietnia 1876 roku wieś została otoczona przez wojska osmańskie i po kilkudniowych walkach obrońcy, który pozostali przy życiu schronili się w cerkwi „Sweta Nedelja”, która po kolejnych trzech dniach oblężenia została podpalona.
Ogółem zamordowano około 3-5 tys. powstańców i mieszkańców wsi, zaś sama miejscowość została spalona. Wieść o rzezi w Bataku rozeszła się po Europie dzięki zagranicznym dziennikarzom, którzy przybyli na te tereny po powstaniu. Stała się ona jedną z przyczyn wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej w 1877 roku, w efekcie której Bułgaria odzyskała niepodległość.

#12. Jim Parsons przed plakatem reklamującym sitcom Teoria Wielkiego Podrywu, zanim jeszcze w telewizji ukazał się pierwszy odcinek serialu, 2007 rok.

#13. Kobiety w Jużnosachalińsku trzymają przy twarzach własnoręcznie robione maski, żeby chronić się przed burzami śnieżnymi, 1968 rok.

#14. Oskar Schindler otoczony przez setki osób, które w czasie II wojny światowej uratował od koszmaru Holokaustu, Jerozolima, 1962 rok.

#15. Plaża Omaha, Normandia, Francja, 1947 rok.

Plaża Omaha była jednym z pięciu miejsc, w których nastąpiło lądowanie aliantów we francuskiej Normandii 6 czerwca 1944 roku. Odcinek "Omaha" rozciągał się pomiędzy Isigny-sur-Mer nad rzeką Vire na zachodzie a Port-en Bessin na wschodzie i liczył ponad 31 kilometrów długości.
Operacja przeprowadzona przez wojska amerykańskie rozpoczęła się punktualnie o 5:30 nad ranem i od samego początku szła absolutnie niepomyślnie dla aliantów. Przygotowanie natarcia w postaci bombardowania z powietrza i ostrzału artyleryjskiego z morza nie zniszczyło niemieckiej obrony. Wiatr, wysokie fale i prąd morski uniemożliwił jednostkom desantowym precyzyjne lądowanie w wyznaczonych rejonach. Z 32 amerykańskich czołgów pływających typu Sherman DD, stanowiących wsparcie działań piechoty, jedynie 4 dotarły do brzegu. W ciągu pierwszych godzin desantu wszyscy dowódcy zostali albo ciężko ranni, albo zabici. Piechota dostała się w krzyżowy ogień, a widoczność utrudniały skutki wcześniejszego bombardowania i ostrzału. Żołnierze cierpieli dodatkowo na chorobę morską, ich ubrania nasiąknęły wodą i były ubrudzone piachem.
Gdy dowództwo rozważało przerwanie operacji, atakującym udało się jednak dotrzeć do umocnień brzegowych. Dodatkowo alianckie niszczyciele, ryzykując wpadnięcie na mieliznę, z bliska ostrzelały niemieckie pozycje obronne. Po prawie 10 godzinach boju plaża została zdobyta. Powodzenie natarcia zostało okupione ok. 3 tysiącami zabitych, rannych i zaginionych alianckich żołnierzy.

#16. Ostatnie zdjęcie zrobione Hachikō, japońskiemu psu zapamiętanemu z niezwykłej lojalności wobec swojego właściciela, Hidesaburō Ueno, na którego czekał ponad dziewięć lat po śmierci Ueno, 1935 rok.

#17. Trzech byłych dyrektorów Globalnego Programu Zwalczania Ospy z magazynem World Health, w którym zamieszczono artykuł, że ospa została zwalczona na całym świecie, 1980 rok.

#18. Nie wszyscy w Stanach Zjednoczonych cieszyli się z pierwszej wizyty zespołu The Beatles, 1964 rok.

#19. Salma Hayek, luty 2003 roku.

#20. Polscy robotnicy przenoszą zwłoki 18-letniego Zbigniewa Godlewskiego, który został zastrzelony przez Ludowe Wojsko Polskie wysłane przez reżim komunistyczny do stłumienia strajku, 17 grudnia 1970 roku.

Zbigniew Godlewski został zastrzelony 17 grudnia 1970 roku przez żołnierzy LWP ok. godz. 8:00. Stało się to nieopodal przystanku Szybkiej Kolei Miejskiej Gdynia Stocznia, po jego przyjeździe do pracy z Elbląga. W chwili śmierci miał 18 lat. Po tym incydencie protestujący przemaszerowali z jego ciałem niesionym na drzwiach ulicami Gdyni. Ciało zostało przeniesione pod Urząd Miejski w Gdyni, gdzie lekarz stwierdził zgon. Zwłoki zabrano do szpitala w Redłowie.
Pogrzeb odbył się nocą 20 grudnia 1970 roku na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie bez okazania zwłok rodzinie. W marcu 1971 roku staraniem rodziny przeniesiony na cmentarz w Elblągu.
To właśnie o jego śmierci mówi Ballada o Janku Wiśniewskim.

W poprzednim odcinku