Bardzo głębokie przemyślenia IX

* * *

Marta oglądała ze mną mecz i powiedziała: "Wiesz, większość tych sportów jest oparta na idei obrony terytorium przez jedną grupę przed inwazją drugiej grupy”. „Mhm”, powiedziałem, starając się nie śmiać. Dziewczyny są zabawne.

* * *

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że gałęzie koralowca, pomalowane na brązowo i przymocowane do czaszki zwykłymi wkrętami, sprawiają, że dziecko wygląda jak jeleń.

* * *

Czasem, kiedy mam chęć kogoś zabić, robię sobie taki myk, żeby się uspokoić. Podchodzę do jakiegoś domu i dzwonię. Kiedy gość otwiera drzwi, mnie już nie ma, ale wiecie co zostawiam na wycieraczce? Dynię z wydrążonymi oczami, nosem i ustami oraz z nożem w głowie, z karteczką z napisem "Ty”. Potem zwykle czuję się lepiej, i nic złego się nie stało.

* * *

Gdy spacerowałem sobie przez las, spojrzałem w górę i dostrzegłem wiewiórkę. Uśmiechnąłem się i ona też się uśmiechnęła. To znaczy, myślę, że to był uśmiech. Moje zęby były na wierzchu i policzki były odciągnięte. To uśmiech, nie? (Wiewiórka na pewno się uśmiechała).

* * *

Chyba najpiękniejszy zachód słońca, jaki widziałem, był na stronach 4 i 5 Księgi Zachodów Słońca.

* * *

Zwykle szydzimy z wierzeń naszych przodków. Ale nie możemy szydzić im w twarz, i to mnie wkurza.

* * *

Gdy pierwszy raz próbowałem wydoić krowę na farmie mojego dziadka, nie wiedziałem nawet, z której strony doi się krowę! Później chyba coraz bardziej głupiałem, bo następnym razem nie mogłem nawet znaleźć obory. Na końcu po prostu poszedłem do lasu, i żyłem w nim, bez ubrania.

* * *

Ludzie zakładają z góry, że psy nie byłyby w stanie pracować razem nad jakimś projektem budowlanym. A co, jeśli ten projekt to ogromne pole pełne dziur?

* * *

Jedną z rzeczy, które potrafi komputer, a większość ludzi nie, to być zamkniętym w kartonie i leżeć w magazynie.

* * *

Kiedy byłem mały, moi sąsiedzi mieli małego pudelka, z którego cały czas się nabijałem. Myślałem, że jest naprawdę wkurzający i głupio wygląda. Ale powiem wam, że nie nabijałem się już z niego, gdy uratował mi życie. Jak uratował mi życie? To długa historia. Za długa, żeby tu ją opowiedzieć. Ale mogę wam powiedzieć, że była pełna napięcia i niebezpieczeństw, i później nigdy już nie żartowałem sobie z pudelka. No, może przynajmniej spróbuję trochę opowiedzieć. Nie jestem pewien, czy sam w nią wierzę, tyle dziwnych, fantastycznych rzeczy się zdarzyło. W skrócie: szedłem sobie przez podwórko, gdy usłyszałem hałas. Odwróciłem się. Wiecie co? Nie da się tu opowiedzieć tej historii. Po prostu uwierzcie, że pudel wyskoczył znikąd i zaatakował kobrę. Skąd się wzięła kobra? No dobra, tyle mogę powiedzieć. Albo nie, zmieniłem zdanie. Ciężko to wyjaśnić – choć gdybym wyjaśnił, siedzielibyście na brzegu krzesła z przejęcia. Może kiedyś opowiem historię pudla i kobry. Nie, nie opowiem. Ale jest dobra.


Tutaj znajdziesz poprzednie przemyślenia...